Zakres prac konserwatorskich przy obiekcie dyktowany jest jego stanem zachowania, miejscem i warunkami ekspozycji oraz przeznaczeniem. Obiekty dedykowane do ekspozycji muzealnej poddawane są konserwacji i stabilizacji z pominięciem działań estetyzujących, natomiast obiekty sakralne czy będące
w posiadaniu prywatnych kolekcjonerów objęte są pełnym zakresem prac konserwatorskich i restauratorskich z położeniem szczególnego nacisku na subtelne podejście do retuszu, zachowującego oryginalny zabytkowy charakter każdego obiektu.
Złożone obiekty, typu struktury ołtarzowe o skomplikowanej budowie technologicznej, wymagają działań z szerokiego zakresu dyscyplin konserwacji (malarstwa sztalugowego, rzeźby drewnianej i kamiennej, malarstwa ściennego i pozłotnictwa), ale dotyczy to także „prostych” przykładów malarstwa sztalugowego, gdzie oprócz konserwacji obrazu występują także zagadnienia konserwacji rzeźby, metalu i złoceń.